నేను పుడుతూనే ఏడ్చాను
అమ్మ అక్కున చేర్చుకోంది
నేను స్కూల్ కి వెళ్లనని మారాం చేసాను
నాన్న ధైర్యం చెప్పాడు
నేను ఉద్యోగంలో చేరాను
అధికారి దిశా నిర్దేశం చేసాడు
నేను పెళ్లి చేసుకొన్నాను
శ్రీమతి నాలో సగమై నన్ను నడిపించింది
నేను పిల్లల్ని కన్నాను
వాళ్ళ ముద్దూ ముచ్చట తీర్చాను
నేను పిల్లలకు పెళ్లి చేశాను
అల్లుళ్ళు ,కోడళ్ళ కోర్కెలు తీర్చాను
నేను తాతయ్య నయ్యాను
మనవళ్ళు , మనమ రాళ్ళు కోసం ఆరాట పడ్డాను
నేను పదవి విరమణ చేసాను
వచ్చిన డబ్బంతా పిల్లలకు పంచాను
నేను జవసత్వాలు ఉడిగిన ముదుసలని అయ్యాను
ఇప్పుడు నేను రోజూ ఏడుస్తున్నాను ---
అందరు ఉన్నా ---
పలకరించే దిక్కులేక !!
కొందరి వృద్ధుల జీవితాల్ని చూసాక రాసిన కవిత
భాను వారణాసి -08-06-2013
No comments:
Post a Comment