పెద్ద కొడుకు

ఓం గణే శాయ  నమః

----------------------------------------------------------------------------------------

పెద్ద  కొడుకు    

రచన :  వారణాసి  భాను  మూర్తి  రావు 

---------------------------------------------------------------------------------------

అది  తిరుపతి   రైల్వే  స్టేషన్ .

ఎప్పటిలాగే  ప్రయాణీకులతో   రద్దీగా  ఉంది . ఇసుక వేస్తె  రాలనంత  జనం  హడావుడిగా  పరుగెత్తుతున్నారు .  కొండకు వచ్చే  భక్తులతో  రైల్వే  స్టేషన్  కిట కిట లాడుతూ ఉంది . రైలు ఇంజన్ల కూతలతో , మైకుల  ద్వారా అనౌన్సర్ల  ఇచ్చే  సందేశాలతో , లగేజీ  లు  మోసుకొని ' జరుగు , జరుగు ' అని  తోసుకొని  పోయే పోర్టర్లుతో   , వెంకన్నకు  తలనీలాలు  సమర్పించి బోడి గుండులతో  కన బడే  భక్తులతో , ముసలి  ముతకలతో , పిల్లా  జెల్లలతో  చాలా  కోలా హలంగా  ఉంది  .నేను గత ముప్పై  సంవత్సరాల  నుండి  చూస్తున్నా - తిరుపతి  రైల్వే  స్టేషన్ . అప్పుడూ అదే సందడి - ఇప్పుడూ  అదే  సందడి .

నేను బి కామ్ , ఎం  కామ్  చదివింది  తిరుపతి లోనే  ఇరవై  ఏళ్ల  క్రితం . తిరుపతి  రైల్వే  స్టేషన్  అంటే నాకు  వల్ల  మాలిన  అభిమానం . నేను  చదువు  కొనే రోజుల్లో  చాలా  సార్లు  అలా స్టేషన్ లో  వచ్చి కూర్చొని  వచ్చే  పొయ్యే  వాళ్ళను  చూస్తూ  టైం  పాస్  చేస్తూ ఉండే  వాడిని . వచ్చే  పొయ్యే   రైళ్ళను చూస్తుంటే   దైవ దర్శనానికి  తీసుకెళ్ళే  సర్ప రాజుల్లా  ఉంటాయి . కొండకి వద్దంటే  లక్షల్లో  జనాలు తిరుపతికి  వస్తారు . దేశ  విదేశాల నుండి  గూడా వచ్చి   నిరంతరం ఆయన దర్శించు కొంటూనే  ఉంటారు. తిరుపతి  వెంకన్న గొప్పతనం  అలాంటిది .

ఉద్యోగ  రీత్యా  హైదరాబాదు లో స్థిర నివాసమున్నా  , జన్మతః  రాయల  సీమ  వాసిని . తిరుపతి  దగ్గర ఒక పల్లెటూర్లో  పుట్టాను . చదువుకొనే  రోజుల్లో  నెల కోక్కసారి  కాలినడకన  అలిపిరి  గుండా కొండకు  వెళ్ళే  వాళ్ళం . పరీక్షల్లో  పాస్  అయితే తప్పని  సరిగా  తలనీలాలు  సమర్పించు  కొనే  వాణ్ని . దాదాపుగా  ఇరవై  సంవత్సరాల  తర్వాత మళ్లీ  గుండు  చేయించు  కొన్నాను . కళ్యాణ కట్టలో  తల నీలాలు సమర్పించిన  తర్వాత  ఎంతో  ఆత్మ సంతృప్తి కలిగింది  నాకు . నారాయణాద్రి  ఎక్స్ ప్రెస్ రావడానికి ఇంకా ఒక గంట  టైం  ఉంది . శ్రీమతి  నా ప్రక్కనే కూర్చొని ఏదో ఇంగ్లీష్ నవల చదువుతొంది. థర్డ్ ఎ సి బోగీ  ఎదురుగా  కూర్చొన్నాము.

వాచీలో  టైం  ఐదు  గంటలు  అవుతోంది .

అంతలో ఒకాయన  పిగిలిపోయి , మాసి పోయిన  తెల్ల పంచె , చిరుగులు  పడిన  తెల్ల  చొక్కా వేసుకొని నా  వైపే  తదేకంగా చూస్తున్నాడు . ఎవరో  బిక్ష  గాడనుకోన్నాను . ఆయన  ముఖం లొట్టలు పోయి  , కళా విహీనంగా  ఉంది . పెదాలు ఎండి  పోయి , చీలి పోయి  నిర్జీవంగా  ఉన్నాయి . క్షుర కర్మ గూడా చేసుకొన్నట్లు లేదు . తల స్నానం లేక తల వెంట్రుకలు దుమ్ము పట్టినట్లుంది . సుమారు అరవై ఏళ్ళ వాడిలా  ఉన్నాడు . కాళ్ళకు  చెప్పులు  లేవు . ఏదో బాధలో ఉన్నట్లు ఉన్నాడు . నన్ను చూస్తూ  అలా ఇలా పచార్లు చేస్తున్నాడు . నేను  అతని వైపే  చూస్తున్నాను .  అతన్ని ఎక్కడో  చూసి నట్లు అన్పిస్తోంది .

'' టైం  ఎంత  సార్ ? '' అన్నాడు  అతను .

'' ఐదు అయింది   '' అన్నాను  నేను  నా ఐదు చేతి  వేళ్ళను  చూపిస్తూ

''హైదరాబాదు  వెళతా  ఉండారా ?''

''అవును ''

''నీ  పేరు  ... నీ  పేరు  మూర్తి  గదూ ? మీ ఊరు  రాస పల్లి  గదూ ? ''సంశయంగా  అడిగాడు  అతను .

''అవును .. నీ  కెట్లా తెలుసు ?'' అన్నాను నేను  ఆశ్చ్యరంగా .

''మీరు కరణాలు ....  సాములు  గదూ ? మీ  నాయన  పేరు కిట్ట  మూర్తి  గదూ ?'' అన్నాడు అతను . అతని ముఖం లో  నవ్వు కన బడింది  నాకు .

నేను  చాలా  ఆశ్చర్యంగా  '' అవును .. అవును '' అన్నాను .

''నేను ... నేను  .. గోవింద  రెడ్డిని  .. సామీ .. గుర్తు పట్టలేదా  ? ఇందాకట్ని  నిన్ను  సూస్తానే   ఉండాను . ఓరి  నీ  ఫాసుంగులా ! గుర్తు బట్ట లేక  బోతా ఉండాను. తమ్ముళ్ళు  , సెల్లెల్లు అంతా  బాగా ఉండారా  సామీ !''అన్నాడు  ఆప్యాయంగా ఆ  ఆసామీ .

 నా దగ్గర కొచ్చి  నా రెండు  చేతులూ  పట్టు కొన్నాడు  పట్టలేని సంతోషంతో

''నువ్వు ... గోవింద రెడ్డివా ..ఇక్కడ  ఏం  చేస్తున్నావు ?'' అన్నాను నేను  లేచి  నిలబడి .

''నేనా ...నేను .. ఈ  టేషన్ లో  అడుక్కొని  బతుకు  తుండాను   సామీ !'' అన్నాడు  అతను  వచ్చే  దుఃఖాన్ని  ఆపుకోంటూ .

''ఎమిటి ...  యాభై  ఎకరాల  భూస్వామి  అడుక్కొని  తింటున్నావా ?నీ  కెందుకీ  అగత్యం పట్టింది ?'' అన్నాను  నేను  చాలా ఆశ్చర్యంగా .

అతని  కళ్ళల్లో  కన్నీళ్ళు  సర్రున క్రిందకు  జారాయి .

''సామీ ! మీరంతా సదువు కొనేటప్పుడే మనూరు బాగుండే ! మీ తాత కరణం పని  సేసేటప్పుడే మనూరు  సల్లగా ఉండేది .ఎవరికి అన్నాయం  సేసే వోడు  గాదు  మీ  తాత . కరణాల పని మీ దగ్గర నుండి పీకేసి నప్పటి నుండి మన  ఊరికి దరిద్రం సుట్టుకోనింది .  ఇప్పుడుండే  కరణానికి లెక్కలు రావు . గొలుసు పట్టుకోని  సర్వే సేసే దానికి  రాదు . ఏ  భూమి  ఏ  సర్వే నంబర్ లో ఉండేది  అసలు  తెలీదు . మళ్ళి  కరణం  సాముల్నే  పిలిపించు కోవల్ల . మన పబుత్వం  చాలా తప్పు పని చేసింది  కరణాలను  ఊడబెరికి .'' అన్నాడు  గోవింద  రెడ్డి  ఆవేశంగా .

అవును , అప్పటి  ప్రభుత్వం  మండలాలుగా  విభజించి , అధికార  వికేంద్రీ కరణ  చేసింది  కొన్ని నూతన సంస్కరణలు  చేబట్టింది . ఆ  దశలో కరణీకాల్ని , మునసబుల్ని  రద్దు  చేసి  చాలా  కాల మయింది . ఇప్పుడు  కరణాలుగా ఎవ్వరూ లేరు . ఉన్న కరణీ కాలను పోగొట్టుకొని చాలా  మంది అగర్భ  దరిద్రంతో  మరణించారు . కొంత  మంది  కొత్తగా నియమింప బడ్డ ఆఫీసర్ల  దగ్గర జీతానికి  పని  చేస్తున్నారు .అదంతా పాతికేళ్ళ ముందు మాట . మా తాత గారు గూడా కరణీకం పోయిందనే  దిగులతో మరణించారు  . అదృష్టం గొద్ది మా  నాన్న  చదివించాడు  గాబట్టి , నేను  పెద్ద  ఉద్యోగంలో  ఉన్నాను

''సరే... .గతం గతః .. గోవిందరెడ్డి .. నువ్వు బాగా బతికిన రైతువు  గదా .. ఎందుకిలా  ఈ  రైల్వే స్టేషన్  లో  అడుక్కొంటున్నావు ?''అన్నాను  నేను .

గోవింద రెడ్డి ఈ సారి రెండు చేతులు ముఖానికి కప్పుకొని ఏడ్సేశాడు .

'' నీకు తెలుసు  గదా  సామీ ... నాకు ముగ్గురు కొడుకులు , ఇద్దరు  కూతుళ్ళు . అందర్నీ  నా సక్తి  కాడికి బాగా  సదివించా . కూతుళ్లకి  లచ్చల్లొ  కట్నాలిచ్చి  పెళ్ళిళ్ళు  సేసినా ! పెద్దోడు  అమెరికా పోవల్లని  పది ఎకరాలు అమ్మేసి  ఎల్లిపాయే . రెండవ  కొడుకు  పది ఎకరాలు  అమ్మేసి  దుబాయి  లో  యాపారం  సెయ్యల్లని ఎల్లిపాయే . ఇగ మూడవ వాడు  పెళ్ళాం మాటలు ఇని పది  ఎకరాలు  రాయించ్కొని మదన పల్లి లో వేరే కాపురం పెట్టినాడు . ఇగ  ఉండే  ఇరవై ఎకరాలు దస్తావేజులు బాంకులో పెట్టి  ఐదు  లక్షలు అప్పు  చేసి  కూతుళ్ళ  పెళ్లి  సేసినాను . ఆ అప్పు  తీర్చే  స్తోమత  లేక బాంకొల్లు వేలం ఏసి భూముల్ని  అమ్మేస్తా మంటా ఉండారు సామీ ! ఆ  దిగులతో  నా  బార్య  సచ్చెపాయ . కొడుకు  లెవ్వరూ  ఒక రోజు పిలిసిన  పాపాన  పోలేదు . ఒక రోజు అయినా పిలిచి  అన్నం  పెట్టలేదు . ఈ  వయసులో  ఇంత  బతుకూ  బతికి అడుక్కొనే స్తితికి  దిగజార్సినారు సామీ నా కొడుకులు... దొంగ  నా  కొడుకులు .. థూ .. వాళ్ళది ఒక బతుకేనా ?'' అన్నాడు  గోవింద రెడ్డి  చాలా బాధగా .

''బాంకులో తీసుకొన్న పైకం  ఏమైనా  తిరిగి  చెల్లించావా ?'' అడిగాను నేను .

''నాకు  ఆదాయం  ఎక్కడిది  సామీ ? ఏసిన పంటలు  అట్లనే ఎండిపోతాయి . వానలు  లేవు . పంటలు  లేవు . రాయల సీమ లో రైతులు చాలా  కట్టాల్లో  ఉండారు . సేనిక్కాయల  పంట  సరిగా  జూసి  పదేళ్ళు  అయితా ఉండాది . మళ్ళు  సుద్దామంటే నీళ్ళు  ఉంటే  గదా పండే దానికి . బాంకోళ్ళు  అసలు , వడ్డీ  కట్టక పొతే  భూముల్ని జప్తు  చేసి , అరెస్ట్  గూడా సేస్తామంటున్నారు . ఎకరా  భూమి  అమ్ముదామంటే  కొనే  నాథుడే  లేడు . ఊరికే  ఇస్తే  గూడా తీసు కోనే  వోళ్ళు  లేరు సామీ ''  అన్నాడు  గోవింద  రెడ్డి .

అవును  . గోవింద  రెడ్డి  చెప్పింది  అక్షరాలా  నిజం . వర్షాలు పడక , భూమిలో నీళ్ళు లేక  భూములన్నీ  బీడు బట్టి  ఎడారుల్లాగా  మారి పోయినాయి . గిట్టుబాటు  లేక రైతులు  సేద్యం  చెయ్యడం  మానేశారు .పిల్లలు  కాస్తో  కూస్తో  చదువుకొని  ఊరొదిలి  వెళ్ళి పొయ్యారు . ఇప్పడు  ముసలి ముతక తప్ప  పల్లెల్లో  ఎవరూ  ఉండడం  లేదు . పల్లెలన్నీ స్మశానాల్ని తలపించే  విధంగా  ఉంటాయి  రాయల  సీమ లో .

'' బాధ పడితే  మనం  చెయ్యగలిగింది  ఏమి లేదు  గోవింద  రెడ్డి '' అంటూ మా  శ్రీమతికి  గోవింద  రెడ్డి ని పరిచయం చేశాను .

''బాగున్నారా ?''  అంది  మా  శ్రీమతి .

''ఏమి  బాగో  ఏమో అమ్మా ... సామికి  తెలుసు  మా బాగు ..పిల్లొల్లంతా  బాగుండారు  గదా అమ్మా ?''


గోవింద  రెడ్డి కథ  విన్న తర్వాత ఆయన దైన్య స్థితికి నా మనస్సు అల్ల కల్లోలం  అయింది . అలజడి తో నా కళ్ళళ్ళొ నీళ్ళు సుడులు  తిరుగుతున్నాయి . పైకి  ఉబికి  వచ్చే కన్నీళ్లను  ఆపుకొనే  ప్రయత్నం  చేస్తున్నాను .

గోవింద రెడ్డి నన్ను చిన్నపుడు వీపు మీద ఎక్కించుకొని ఆట లాడించే  వాడు . నేనంటే అతనికి వల్లమాలిన అభిమానం .
మహల్ కో , కలకడ కో వెళ్ళితే నా కోసం  స్వీటో , ఫలమో  తీసుకోని  ఇచ్చే వాడు . మా నాయన  క్లాస్ మేట్ గోవింద రెడ్డి .
అందుకే నేనంటే అంత ఇష్టం ఉండేది . వాళ్లింట్లో కారాలు , సుట్టలు , పప్పు బిళ్ళలు , పాగం పప్పు  లాంటి   అప్పచ్చులు చేసినా నా  కిచ్చే  వాడు . కనుమ పండుగ  రాజయితే  దోసెలు , సేనిగ్గింజల ఊరిమిండి వేసి ఆప్యాయంగా  తిని పించే వాడు .


భగవంతుడు  ఎంత పక్ష పాతి ? రెక్కలు ముక్కలు  చేసుకొని  ప్రతి క్షణం కన్న బిడ్డల కోసం  ఆరాటపడి , వాళ్ళ  అభ్యున్నతి  కోసం  పాటుపడే తల్లి తండ్రులను నిర్దాక్షిణ్యంగా  వదిలేస్తారే  కడుపున  పుట్టిన  పిల్లలు. పసివాళ్ళుగా  ఉన్న  పిల్లలు  పెద్దయ్యాక  తల్లి తండ్రులకే పగ వాళ్ళుగా  ఎందుకు  మారుతారో ?

చదువు  ఉన్నదనే  ఆహంకారమా ?డబ్బున్నదనే  అహంభావమా ?తల్లి తండ్రి  నిరక్ష రాస్యులే కావచ్చు . భూమిని నమ్ముకొన్న  రైతు  బిడ్డలే  కావచ్చు . మొరటు  వాళ్ళే  గావచ్చు .  కాని  రక్తం పంచుకొని  పుట్టిన  బిడ్డలే  ఈసడించు కొంటే  వారి  గతి  ఏమి  కావాలి ? ప్రతి  రక్తపు  బొట్టు  వారి  శ్రేయస్సు కే  ధారపోసిన  తల్లి తండ్రులకా  ఈ  దురవస్థ ? నడి  రోడ్డులో  అనామకుడిగా , నా అనే వారు లేక , దిక్కు మొక్కు లేక  యాచకుడిగా  మారిన  గోవింద రెడ్డి లాంటి వారి  పరిస్థితి  ఏమిటి ? జన సంబంధాలన్నీ  ధన  సంబంధాలేనా ??

నా గుండె వేగంగా కొట్టు కొంటుంది  .  నా కళ్ళల్లో  నీళ్ళు  తిరుగుతున్నాయి . గోవింద  రెడ్డి ని పిలుచుకొని పోయి పళ్ళు , బిస్కేట్లు , నీళ్ళ  బాటల్  కొనిచ్చాను . పర్సు  లోంచి  తీసి  ఒక  ఐదు వందల  రూపాయల  నోటు  చేతిలో  ఉంచాను . మొహమాటంగా  అతను  వద్దన్నా  జోబిలో  నోటును  కుక్కినాను .

'' గోవింద  రెడ్డి ! నువ్వేమీ  భయ పడ  వద్దు . బాంక్  వాళ్ళతో  మాట్లాడి , నీ  భూమిని  విడిపించే  మార్గం  ఆలోచిస్తాను .
హైదరాబాద్  కెళ్ళి డబ్బు  విషయం  చూస్తాను . నిన్ను  మళ్లి పాత  గోవింద రెడ్డి గా  చేస్తాను '' అన్నాను నేను .

''సామీ .. నా  పెద్ద కొడుకు గూడా  ఇంత  దైర్నం  చెప్పలేదు  నాకు ''అని నా  రెండు  చేతులు పట్టుకొని ఏడ్చినాడు  గోవింద  రెడ్డి .

                                                          ******************

ఆంధ్రా  బాంక్  హెడాఫీసు లో  నా  ఫ్రెండ్ ఒకడు  జిఎమ్  హోదా లో పని చేస్తున్నాడు . వాడితో మాట్లాడి కలకడ  బ్రాంచి కి  ఫోన్  చేయించి నాను . గోవింద  రెడ్డి  కట్ట వలసిన అప్పు వడ్డీతో  సహా  అన్ని మినహాయింపులు పోను రూ . 268311/- అన్నారు. నేను  నా అక్కౌంట్ నుండి  డ్రా చేసి  డిమాండు డ్రాఫ్టు ద్వారా కలకడ  బ్రాంచ్ కి పంపించాను .  గోవింద రెడ్డి అప్పు  క్లియర్  అయింది .

ఇరవై  రోజుల తర్వాత గోవింద  రెడ్డిని కలకడ కి రమ్మని చెప్పి , నేను  బస్సులో  కలకడలో  దిగినాను . గోవింద  రెడ్డి కి  సంబంధించిన తనఖా  పత్రాలన్నింటిలో సంతకాలు  చేయించి , భూమికి  సంబంధించిన  దస్తా  వేజులన్నింపంటలు టిని విడిపించి ఇప్పించి నాను . గోవింద  రెడ్డి  సంతోషానికి అవధులు లేక పోయింది . ఇరవై  ఎకరాల  భూమి  అతని  స్వంతమయింది .
'' గోవింద రెడ్డి .. నువ్ ఇక  తలెత్తు కొని ఊర్లో తిరగాలి . మునపటి లాగా  పెద్ద రాయుడి లా బతకాలి . నేను వ్యవసాయాధి కారులతో మాట్లాడి  నీకు విత్తనాలు వగైరా  సబ్సిడీ తో ఇప్పిస్తాను . అలాగే  స్ప్రిం క్లర్ ఇరిగేషన్ తో నువ్వు  సేద్యం
 చేద్దువు  గానీ !'' అన్నాను నేను .

''నువ్వు  వెయ్యేళ్ళు బతకాలి మహారాజా '' అని దీవించాడు  గోవింద రెడ్డి

                                                           *****************

అనుకోన్నట్లుగానే  గోవిందరెడ్డి  తన పొలంలో టమోటా ,వంకాయ , బెండ కాయ , గుమ్మడి  లాంటి  కూరగాయలు , తమల పాకులు , అరటి తోటలు పెంచ సాగాదు.  బోర్ వేసిన  వేళా  విశేషమో  ఏమో గాని , నీళ్ళు  బాగానే పడ్డాయి .  సూక్ష్మ సేంద్రియ  విధానంతో మంచి వాణిజ్య పంటలు పండించ సాగాడు . ఊర్లో  మళ్ళి  గోవింద రెడ్డి  పరపతి  బాగా పెరిగింది . పది మంది  కూలీలు వద్దంటే  పలుకు తున్నారు . అంతా డబ్బు మహిమ . నేను అప్పుడప్పుడు  వ్యవసాయ  అధికారులతో మాట్లాడి సాగు లోని  మెలుకువ లన్ని తెలుసుకొని , తగిన జాగ్రత్తలు  అన్ని చెప్పి,  మంచి దిగుబడి వంగడాలను  చెపుతూ  గోవింద  రెడ్డిని ఒక  ఆదర్శ రైతు గా తీర్చి దిద్దినాను ఒక్క సంవత్సరంలో . మదన పల్లి, తిరుపతి ,బెంగుళూరు  మార్కెట్  లలో  వచ్చిన  దిగుబడి నంతా  అమ్మ వలసిందిగా , దానికి  కావాల్సిన  వనరులన్నీ  సరి  చేసి పెట్టాను .  ఒక చిన్న ఆటో ట్రాలీ కొనుక్కోవడానికి  పాతిక వేలు పంపించాను .
                                                          ****************
ఒక్క సంవత్సరం తర్వాత
ఆ రోజు  శని  వారం . ఉదయం  ఏడు  గంటలు
హాల్లో  కూర్చొని , పేపర్  తిర గేస్తూ  , కాఫీ  తాగుతున్నాను .
ఇంతలో  కాలింగ్  బెల్లు  మ్రోగింది . తలుపు తెరచి  చూశాను .
చక్కని నాణ్యమైన గ్లాక్సో పంచె , కద్దరు  చొక్కా , మీద ఒక  కండువా   , కొత్త  చెప్పులు వేసుకొని ఆకర్షణీయంగా పరిశుభ్రమైన  శరీరంతో వాకిట్లో  ప్రత్యక్ష  మయ్యాడు  గోవింద  రెడ్డి .

గోవింద  రెడ్డి  ని  చూసి  ఆశ్చర్య  పొయ్యాను  నేను . అనుకోకుండా  వచ్చిన  అతిధి ని  చూసి  లోపలికి రమ్మన్నాను .
'' సామీ .. బాగుండారా !'' అన్నాడు .పెద్ద  సిమెంట్ గోనె  సంచి  నిండుకు కూరగాయలు , అరటి గెల , పూలు , పళ్ళు ,   స్వీట్లు  బాక్స్ తో ప్రత్యక్ష  మయ్యాడు  గోవింద రెడ్డి .

'' ఇవన్నీ  మన  తోటలో  పండినవే !'' నవ్వుతూ  అన్నాడు  గోవింద రెడ్డి .

శ్రీమతి  ఆశ్చర్యంతో  గోవింద రెడ్డి వంకే  తదేకంగా  చూస్తూ  ఉండి పోయింది .

'' నీ  దయ  వల్ల  మళ్ళి నేను  నిల  దొక్కు  కొన్నాను  సామీ !'' 

'' సరే .. ఇలా సడెన్  గా   వచ్చేసావేమి ? '' అని అడిగాను .

''నిన్ను  సూడల్లా అని అన్పించింది .వచ్చేశాను . '' అన్నాడు  గోవింద రెడ్డి .

ఇంతలో  గోవింద  రెడ్డికి కాఫీ  తెచ్చి  ఇచ్చింది  శ్రీమతి .

గోవింద రెడ్డి వెంటనే  ఇంకొక  మూట  విప్పి , అందులోని  కాగితాల  సొరుగులో  దాగిన  నోట్ల  కట్టల్ని  బయటకి  తీసి టీ పాయి మీద  ఉంచాడు .
'' ఏమిటది  గోవింద రెడ్డి ?'' అన్నాను నేను .

''ఈ సారి అరటి కాయల పలసాయం  బాగా కలిసొచ్చింది . రేటు గుడా  బాగా పలికింది . బెంగుళూరు లో అరటి లోడ్లు అమ్మేసి వస్తా ఉండాను . నాలుగు లక్షలు వచ్చింది . నీకు  ఇవ్వాల్సిన పైకం వడ్డీ తో సహా ఈ నాలుగు లక్షలు  తీసుకోండి.''
అన్నాడు కృతజ్ఞతా  భావంతో  గోవింద రెడ్డి .

నా ఆశ్చర్యానికి  అంతే లేకుండా పోయింది . భూమి తల్లిని నమ్ము కొన్న  వాడు  ఎన్నటికీ  చెడిపోడని పెద్ద  వాళ్ళు  ఊరికే  అనలేదు .
'' నువ్వు నా కివ్వ వలసిన  పైకం 268311/- రూపాయలు మాత్రమే . వడ్డీ   నేను  తీసుకొను  '' అని అన్నాను  నేను .
అతనిచ్చిన డబ్బు నంత వరకే  లెక్క బెట్టి , మిగిలిన దంతా  జాగ్రత్తగా  కాగితాల్లో  చుట్టి పెట్టి గోవింద రెడ్డి కి  వాపసు చేసినాను .
గోవింద రెడ్డి  ఏమనుకోన్నాడో  , ఏమో గానీ  నా పాదాలకు  నమస్కరించ బోయ్యాడు .
'' నా తండ్రి  లాంటి  వాడవు , నా కేల  నమస్కారం  చేస్తావు ?'' అన్నాను నేను  అతన్ని  వారిస్తూ .

'' ఈ  రోజు నుండి  నువ్వే  నా  పెద్ద  కొడుకువి సామీ  !' అన్నాడు
.
ఆయన  గొంతులో మాటలు పెగలడం  లేదు . రుమాలుతో  కళ్ళను  ఒత్తుకోంటూ  బయలు  దేరాడు  గోవింద రెడ్డి .
---------------------------------------  The  End ---------------------------------------------------------------------


pratilipi  bhavagiti kathala poti-- got a special prize. 6000 readers and  100 comments stood highly regarded by readers as the best social story.